วันจันทร์, 10 พฤศจิกายน 2568
กระบวนการยุติธรรมทางอาญาในชั้นพนักงานสอบสวน เรื่อง “สิทธิการประกันตัวของผู้ต้องหา”
The criminal justice process at the level of investigating officers on “the right to bail of the accused”
พิธาน แสงสุริยัน1
Phithan Saengsuriyan1
พีรดนย์ ปราบต์พีรดนย์2
Phiradon Papphiradon2
วีรพล อนุพันธ์3
Weeraphon Anuphan3
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาการขอปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหาในคดีอาญาในชั้นพนักงานสอบสวน โดยพิจารณาจากปัญหาที่ต้องมีการขอปล่อยชั่วคราวของผู้ต้องหาและผลกระทบจากการไม่ได้รับการปล่อยชั่วคราวของผู้ต้องหาชั้นพนักงานสอบสวน จากการศึกษาพบว่าสาเหตุที่ต้องมีการขอปล่อยชั่วคราวของผู้ต้องหาในคดีอาญา สืบเนื่องมาจากรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560 มาตรา 29 วรรคสอง บทบัญญัติว่า “ในคดีอาญา ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่มีความผิด และก่อนมีคำพิพากษาอันถึงที่สุดแสดงว่าบุคคลใดได้กระทำความผิด จะปฏิบัติต่อบุคคลนั้นเสมือนเป็นผู้กระทำความผิดมิได้” จึงสมควรให้ปล่อยชั่วคราวและผลกระทบในการไม่ได้รับการปล่อยตัวชั่วคราว ผู้ต้องหาอาจมีผลกระทบต่อการต่อสู้คดีเพราะการควบคุมผู้ต้องหา เป็นการตัดโอกาสในการหาพยานหลักฐานมาต่อสู้ในชั้นศาลหรือปรึกษาทนายความและบุคคลที่ผู้ต้องหาไว้ใจในการที่จะต่อสู้คดี และการขอปล่อยตัวชั่วคราวในชั้นพนักงานสอบสวนถ้ามีคำคัดค้านการประกันตัวผู้ต้องหาของพนักงานสอบสวน ศาลจะรับมาประกอบการวินิจฉัยในการให้ประกันตัวในชั้นศาลได้ ซึ่งเงื่อนไขดังกล่าวอาจเกิดความไม่ยุติธรรมแก่ผู้ต้องหา เนื่องจากคำคัดค้านดังกล่าวอาจเกิดจากเหตุผลส่วนตัวหรือมีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง แม้จะมีประมวลระเบียบการตำรวจเกี่ยวกับคดีลักษณะ 7 เรื่องการปล่อยชั่วคราวได้วางแนวทางให้กับพนักงานสอบสวนได้ถือปฏิบัติ แต่ในปัจจุบันปัญหาที่เกิดจากการพิจารณาปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหานั้น มีด้วยกันหลายปัญหากล่าวคือผู้มีอำนาจในการพิจารณาปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหาในชั้นสอบสวน เป็นผู้มีอำนาจใช้ดุลพินิจเบ็ดเสร็จแต่เพียงผู้เดียว ซึ่งไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าเป็นการใช้ดุลพินิจโดยสุจริตโปร่งใส ด้วยความเป็นธรรมหรือไม่และไม่มีการถ่วงดุลอำนาจ โดยในชั้นสอบสวนผู้ต้องหาไม่มีสิทธิที่จะอุทธรณ์คำสั่งการไม่ปล่อยตัวชั่วคราวเหมือนเช่นในชั้นศาลเนื่องด้วยความล่าช้าในการพิจารณาของพนักงานสอบสวนที่เป็นลำดับชั้นและระยะเวลาอำนาจควบคุมตัวผู้ต้องหาในชั้นพนักงานสอบสวน ทำให้ปัญหาการปล่อยตัวชั่วคราวถูกพลักภาระไปให้ศาลเป็นผู้ใช้ดุลยพินิจ
คำสำคัญ: ปล่อยตัวชั่วคราว , คดีอาญา , ดุลยพินิจ
1-3นักศึกษาปริญญาโท หลักสูตรนิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์และการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
1-3Master’s degree student, Master of Laws Program in laws, Faculty of Social Sciences and Local Development Pibulsongkram Rajabhat University
Abstract
This article aims to study the problem of requesting temporary release of the accused in criminal cases in the investigative officer’s class. By considering the problem that requires temporary release of the accused and the impact of not receiving the temporary release of the investigator According to the study, the reason for the request for temporary release of the accused in the criminal case Due to the Constitution of the Kingdom of Thailand Prof. 2017 Section 29, paragraph two, the provisions that “in criminal cases, it is assumed that the accused or defendant is not guilty. And before the final judgment indicates that any person who has committed an offense will not be able to treat that person as an offender.” Therefore, it is appropriate to release temporarily and the impact of not being released temporarily. The accused may have an impact on the fight because of the control of the accused. It is to cut off the opportunity to find evidence to fight in court or consult lawyers and the person who the accused trusts in fighting the case. And requesting temporary release in the investigator’s position. If there is an objection to bail of the investigator, the court will accept it for diagnosis of bail in court. Such conditions may cause injustice to the accused. Because such objections may be caused by personal reasons or interests involved. Despite the police regulations on the 7 cases, Regarding the temporary release, there are guidelines for investigators to practice. But at present, the problems caused by the temporary release consideration of the accused There are many problems, namely the authority to consider temporary release. The accused in the investigation is the sole discretion. Which cannot be verified whether it is a sole discretion in good faith, transparency, fairness or not and there is no balance of power. In the investigation, the accused has no right to appeal the temporary non-release order like in court due to the delay in the consideration of the inquiry officer who is a hierarchy and the period of control of the accused in the investigator. Causing the temporary release problem to be burdened to the court as a discretion.
KEYWORD : Temporary , criminal offenders , discretion
ดาวน์โหลดไฟล์เผยแพร่ผลงาน กระบวนการยุติธรรมทางอาญาในชั้นพนักงานสอบสวน