วันจันทร์, 10 พฤศจิกายน 2568
The Social Prevention in Pardoning of Recidivism Offenders
in Serious Offenses Using Violence
หลักประกันของสังคมในการอภัยโทษผู้กระทำผิดซ้ำคดีอุกฉกรรจ์ที่ใช้ความรุนแรง
Jutarat Kaewpan, Acharawadee Kaewpan, Pitchaya Luangrattanacharoen
and Pruchyachai Chamchoi
จุฑารัตน์ แก้วพันธ์ , อัจฉราวดี แก้วพันธ์ , พิชญา เหลืองรัตนเจริญ และ ปรัชญาไชย แช่มช้อย
สาขานิติศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์และการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
Faculty of Laws , Social Sciences for Local Development
Pibulsongkram Rajabhat University
jukaewpan@gmail.ocm
acharawadee832@gmail.com
ajanya@hotmail.co.th
pruchya@live.psru.ac.th
Abstract
Granting pardons is considered the prerogative of the King to grant mercy as he pleases. From the perspective of countries using a democratic regime of government with a constitutional monarchy like England and Thailand; they all believe in the basic idea that the King is the source of justice — The King has the highest prerogative to pardon the type of pardon that the court has already judged. In Thailand, this concept has always been in conjunction with Thai society which has a monarchy; both ancient times under the regime Monarchy until the time when there was a change of government under the constitutional monarchy.
However, granting pardons to recidivism offenders should be considered the definition of “recidivism offenders” as different meanings according to the situation such as rearrest, reconviction, return to prison, incapacitation, special detention, and rehabilitation. All of these measures are necessary to prevent recidivism.
Although the death penalty is one of the government measures to stop recidivism, the principle of constitutionality, article 26 of the constitution of the Royal Thai Criminal Court, B.E. 2560; the law must not: conflict with the rule of law, increase the burden or limit the rights or liberties of persons unreasonably and affect the human dignity of a person. In addition, it must determine the reasons for the restriction of rights and liberties as well, and section 28 of the constitution measures after acquittal affect the rights and liberties of life and body of a person, as well as article 29 of the constitution; a person will not be subject to criminal penalties except by law. It is an offense and a punishment is imposed, and the punishment to be inflicted upon that person will be heavier than the penalty enacted under the applicable law following the duration when the offense was committed. These issues must consider the appropriateness of defining the provisions of the additional laws after the judgment or after being released from the sentence as well. At present, there are restrictions on the prevention of offenders with serious offenses from granting pardons without any conditions; they must comply or not be under the surveillance of government officials. In contrast with other countries, there are measures to prevent recidivism after release from prison, updating the law to reduce recidivism offenders in serious offenses using violence so that; it is a way to create safety for society by determining the government’s measures from the court, which is an independent and impartial. Finally, they allow the victims to give notice in considering the issuances.
Keywords : pardon , recidivism offenders , serious offenses
บทคัดย่อ
การพระราชทานอภัยโทษถือว่าเป็นพระราชอำนาจของพระมหากษัตริย์ที่จะทรงพระกรุณาตามที่จะทรงเห็นสมควรซึ่งในความคิดของประเทศที่ใช้ระบอบการปกครองประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญอย่างประเทศอังกฤษและไทยต่างก็เชื่อว่ามาจากแนวคิดพื้นฐานที่ว่า พระมหากษัตริย์ทรงเป็นที่มาแห่งความยุติธรรม พระมหากษัตริย์ก็ทรงไว้ซึ่งพระราชอำนาจสูงสุดในการอภัยโทษชนิดที่ศาลพิพากษาถึงที่สุดแล้ว และในกรณีของไทยนั้นถือว่าแนวคิดนี้อยู่คู่กับสังคมไทยที่มีสถาบันพระมหากษัตริย์มาโดยตลอด ทั้งในสมัยโบราณที่ปกครองโดยระบอบราชาธิปไตยจนมาถึงสมัยมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นระบอบกษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ
ทั้งนี้การพระราชทานอภัยโทษผู้กระทำความผิดซ้ำเป็นสิ่งที่ควรพิจารณาจากความหมายผู้กระทำความผิดซ้ำซึ่งมีหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับนิยามที่กำหนด เช่น การที่ผู้กระทำความผิดมาแล้วและได้หวนกลับไปกระทำความผิดอื่นอีกหรือผู้กระทำความผิดกระทำความผิดแล้วถูกพิพากษาแล้วกลับมากระทำความผิดอีกซึ่งเป็นการกระทำความผิดอาญาที่เป็นผลให้เกิดการจับกุมซ้ำ (rearrest) พิพากษาลงโทษซ้ำ (reconviction) หรือกลับเข้าสู่เรือนจำซ้ำ (return to prison) การกระทำความผิดซ้ำมีปัจจัยที่กระทบต่อกระบวนการยุติธรรมทางอาญาอย่างน้อย 3 ประการคือ รัฐต้องหามาตรการตัดความสามารถมิให้กระทำความผิดอีก (incapacitation) คำพิพากษาลงโทษต้องมีผลเป็นการยับยั้งเฉพาะราย (special detention) และการฟื้นฟูแก้ไขผู้กระทำความผิด (rehabilitation) ทุกมาตรการล้วนเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อป้องกันมิให้เกิดการกระทำความผิดซ้ำ[1]
มาตรการบังคับโทษประหารชีวิต นับเป็นอีกหนึ่งมาตรการของรัฐในการตัดความสามารถมิให้กระทำความผิดอีก แต่ด้วยหลักการของการใช้การตีความกฎหมายอาญาตามมาตรา 2 แห่งประมวลกฎหมายอาญาและหลักความชอบด้วยรัฐธรรมนูญ มาตรา 26 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาญาจักรไทย พุทธศักราช 2560 สำหรับกฎหมายต้องไม่ขัดต่อหลักนิติธรรม ไม่เพิ่มภาระหรือจำกัดสิทธิหรือเสรีภาพของบุคคลเกินสมควรแก่เหตุ และจะกระทบต่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของบุคคลมิได้ รวมทั้งต้องระบุเหตุผลความจำเป็นในการจำกัดสิทธิและเสรีภาพไว้ด้วย และมาตรา 28 ของรัฐธรรมนูญฯ มาตรการภายหลังพ้นโทษมีผลเป็นการกระทบถึงสิทธิและเสรีภาพในชีวิตและร่างกายของบุคคลตลอดจนมาตรา 29 ของรัฐธรรมนูญฯ ที่บุคคลจะต้องไม่รับโทษอาญาเว้นแต่กฎหมายกำหนดเป็นความผิดและกำหนดโทษไว้ และโทษที่จะลงแก่บุคคลนั้นจะหนักกว่าโทษที่บัญญัติไว้ในกฎหมายที่ใช้อยู่ในเวลาที่กระทำความผิดมิได้ ซึ่งประเด็นปัญหาเหล่านี้จะต้องพิจารณาถึงความเหมาะสมของการกำหนดบทบัญญัติของกฎหมายเพิ่มเติมภายหลังพิพากษาหรือภายหลังพ้นโทษด้วย ซึ่งในปัจจุบันยังมีข้อจำกัดในการเฝ้าระวังผู้กระทำความผิดอุกฉกรรจ์ที่พ้นโทษจากเรือนจำทำให้ผู้กระทำความผิดเหล่านี้พ้นโทษจากเรือนจำไปโดยไม่มีเงื่อนไขหรือหน้าที่ใดๆ ต้องปฏิบัติหรือไม่ต้องอยู่ภายใต้การเฝ้าระวังของเจ้าหน้าที่ของรัฐ ในขณะที่กฎหมายต่างประเทศล้วนแต่มีมาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำภายหลังพ้นโทษจากเรือนจำ การปรับปรุงแก้ไขกฎหมายป้องกันการกระทำความผิดซ้ำของผู้กระทำความผิดอุกฉกรรจ์ที่ใช้ความรุนแรงน่าจะเป็นแนวทางสร้างความปลอดภัยให้กับสังคม โดยกำหนดเป็นมาตรการต่างๆ ซึ่งมาตรการดังกล่าวจะต้องถูกกำหนดโดยศาลซึ่งเป็นองค์กรอิสระและเป็นกลาง และเปิดโอกาสให้ผู้เสียหายเข้ามาให้ข้อสังเกตในการพิจารณาออกคำสั่งต่างๆ ด้วย
คำสำคัญ : อภัยโทษ , ผู้กระทำผิดซ้ำ , ความผิดร้ายแรง
[1] ปกป้อง สนิท. (2564). แนวทางการปรับปรุงกฎหมายเพื่อป้องกันอันตรายจากผู้กระทำความผิดหรือผู้พ้นโทษที่มีพฤติการณ์เป็นภัยต่อสังคมระยะที่ 1. วารสารนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 50 (4), https://so05.tci-thaijo.org/index.php/tulawjournal/article/view/255167/173002
ไฟล์เผยแพร่ผลงาน หลักประกันของสังคมในการอภัยโทษผู้กระทำผิดซ้ำคดีอุกฉกรรจ์ที่ใช้ความรุนแรงอภัยโทษ